De band tussen mens en hond is een bijzondere. Duizenden jaren lang hebben mensen en honden of hun wolfachtige voorouders van elkaars gezelschap genoten in een symbiotische relatie die beide partijen ten goede komt. In de loop van de tijd heeft selectief fokken een soort gecreëerd die meer in overeenstemming is met menselijke emoties dan enig ander wezen op aarde.
Elke hondenbezitter zal je vertellen dat hun hond telepathische krachten lijkt te hebben en kan zien wanneer ze zich down voelen en een kwispelende staart nodig hebben om ze op te rapen, maar is het waar? In dit artikel gaan we kijken wat de wetenschap zegt over het vermogen van honden om menselijke emoties te voelen en of uw hond kan zien wanneer u verdrietig bent. Pak een comfortabele stoel en je pluizige vriend. Laten we erop ingaan!
Het experiment ontwerpen
De 34 proefpersonen werden opgesplitst in een controlegroep en een testgroep. Onderzoekers gaven beide groepen de opdracht om met tussenpozen van 15 seconden “help” te zeggen, maar de controlegroep kreeg te horen dat ze het op een neutrale toon moesten zeggen, terwijl de testgroep het op een verontruste toon zei. Tussendoor neuriede de controlegroep het kinderliedje Twinkle Twinkle Little Star, terwijl de testgroep verontrustende huilgeluiden maakte.
Resultaten
Onderzoekers maten de hartslag van elke hond, volgden hun gedrag en registreerden hoe lang het duurde voordat honden de kamer binnenkwamen met hun baasje. Ze ontdekten dat honden in de testgroep waar hun baasjes gestrest gedrag vertoonden, gemiddeld 40 seconden eerder de kamer van hun baas binnenkwamen dan honden in de controlegroep.
Bovendien vertoonden zelfs honden die de kamers van hun eigenaar niet binnenkwamen gestrest gedrag zoals ijsberen en hadden ze een verhoogde hartslag in vergelijking met honden in de controlegroep. De onderzoekers beweren dat dit bewijs is voor empathische reflectie, een menselijk gedrag dat zelden wordt gezien bij andere soorten. Hoewel deze resultaten zeker interessant zijn, zijn er enkele problemen met de studie.
Mogelijke verstorende factoren
Ondanks de interessante uitkomst heeft deze studie enkele problemen die de resultaten minder betekenisvol kunnen maken dan ze op het eerste gezicht lijken. Een groot nadeel van het onderzoek is de kleine steekproefomvang. Met slechts 34 deelnemers is het onmogelijk om statistisch robuuste conclusies te trekken. Een vervolgonderzoek met meer proefpersonen zou helpen om de resultaten beter interpreteerbaar te maken.
Er zijn ook verschillende variabelen in het onderzoek die onmogelijk te controleren en moeilijk te kwantificeren zijn. Zo is de sterkte van de band tussen hond en baas zeker niet bij elk koppel hetzelfde en ook niet te kwantificeren. Sommige eigenaren staan dichter bij hun honden metgezellen dan anderen, en deze variabiliteit introduceert onzekerheid.
Een soortgelijk probleem betreft het acteervermogen van de eigenaar. Mensen die overtuigender verdrietig of verdrietig kunnen handelen, zullen eerder een empathische reactie bij hun honden opwekken dan minder overtuigende mensen. Handelend vermogen is een ander kenmerk dat moeilijk te kwantificeren is en daarom niet kan worden verantwoord bij het rapporteren van de resultaten.
Ideeën voor vervolgonderzoek
We hebben al vermeld dat het vergroten van de steekproefomvang een grote bijdrage zou leveren aan het versterken van de resultaten. Met twee keer zoveel of meer proefpersonen zouden conclusies betrouwbaarder zijn en minder waarschijnlijk het gevolg zijn van willekeurig toeval.
Een ander idee is om de reacties van honden op vreemden in nood te testen. Omdat de band tussen een hond en zijn eigenaar niet te kwantificeren is, kan het mengen van honden en eigenaren helpen om licht te werpen op de vraag of honden meer in overeenstemming zijn met de emoties van hun eigenaar dan die van een willekeurige vreemdeling. Natuurlijk, zelfs als honden reageren op een vreemdeling in nood, is dat nog steeds een bewijs dat honden menselijke emoties kunnen voelen en op de een of andere manier willen helpen.
Anekdotisch bewijs en andere redeneringen
Dit artikel gaat over de wetenschap van de band tussen hond en mens, maar we zouden nalatig zijn om niet te vermelden dat de bijna universele rapporten van honden die de emoties van hun eigenaar correct interpreteren, geloofwaardigheid verlenen aan de conclusie dat honden onze emoties kunnen voelen. Natuurlijk is anekdotisch bewijs precies dat, anekdotisch, maar het suggereert dat zorgvuldig ontworpen experimenten gerechtvaardigd zijn om onze relatie met onze beste vrienden beter te begrijpen.
Het is ook interessant dat hondenexperts die bekend zijn met honden en wolven, suggereren dat de sociale aard van roedeldieren zoals honden hen zeer geschikt maakt voor het vormen van banden. Verwantschappen tussen soorten zijn niet ongehoord, ook al zijn ze veel zeldzamer dan relaties tussen leden van dezelfde soort. Een manier om erover na te denken is dat honden de neurale circuits hebben waarmee ze gecompliceerde relaties met andere dieren kunnen aangaan. Duizenden jaren van fokken hebben deze circuits mogelijk afgestemd om menselijke emoties te herkennen, wat heeft geleid tot de hechte banden die we vandaag ervaren.
Conclusie
Het uiteindelijke antwoord van de wetenschap is onduidelijk, maar sommige verleidelijke bewijzen suggereren dat honden inderdaad verdriet kunnen voelen en actie kunnen ondernemen om hun baasjes in nood te helpen. Het bestuderen van dieren – zelfs mensen – vormt een serieuze uitdaging voor de wetenschappelijke methode. Dieren zijn notoir onvoorspelbaar en het is niet altijd mogelijk om experimenten te ontwerpen die alle mogelijke verstorende variabelen beheersen.
Toch vormen vroeg wetenschappelijk bewijs, anekdotisch bewijs van miljoenen hondenbezitters en een degelijk theoretisch argument gebaseerd op evolutionaire biologie allemaal een overtuigend argument dat honden kunnen zien wanneer we verdrietig zijn en zullen proberen om zo goed mogelijk te helpen . Dus de volgende keer dat Scruffy naast je op de bank kruipt als je je down voelt, troost je dan met de wetenschap dat hij waarschijnlijk tot op zekere hoogte begrijpt dat je verdrietig bent en er is om te helpen. Als je er nog niet van overtuigd was dat honden de grootste wezens op aarde zijn, is dit nog een bewijsstuk om in het dossier op te nemen.
