Honden gebruiken misschien geen woorden, maar ze praten wel met elkaar. Hun communicatie vindt voornamelijk plaats via lichaamstaal. Een hond kan veel zeggen door waar hij zijn oren en staart plaatst. Sommige vocalisaties spelen echter ook een rol. Honden begrijpen deze gedeelde taal door een combinatie van aangeboren kennis en leren, een beetje zoals hoe mensen gezichtsuitdrukkingen begrijpen.
Je wordt beter in het begrijpen van andere mensen door te leren. Maar de meeste mensen worden geboren met een aangeboren gevoel voor het lezen van signalen van anderen. Het begrijpen van de lichaamstaal van onze hond is echter niet vanzelfsprekend voor ons. Veel mensen kunnen de lichaamstaal van hun hond verkeerd interpreteren. Een kwispelende staart betekent bijvoorbeeld niet dat een hond per se gelukkig is.
Dit misverstand kan mogelijk leiden tot gevaarlijke situaties, zoals wanneer je een gestreste hond als helemaal prima interpreteert. De tijd nemen om te leren hoe een hond communiceert, kan zeer nuttig zijn. Het zou iets moeten zijn dat elke hondenbezitter leert. Er zijn drie verschillende categorieën waar alle communicatie met honden onder valt. Lichaamstaal is hiervan de belangrijkste, maar ook andere spelen een rol.
Lichaamstaal
Lichaamstaal is van vitaal belang wanneer honden met elkaar praten. Het grootste deel van hun communicatie zal worden gepresenteerd door middel van visuele aanwijzingen. Dit lijkt veel op mensen, hoewel we woorden vaak het belangrijkst vinden. Er zijn veel algemene misvattingen over communicatie met honden, vooral als het gaat om lichaamstaal.
Dominantie en onderdanig gedrag bij honden (en wolven, wat dat betreft) zijn bijvoorbeeld van harte weerlegd . Deze theorie is zelfs berispt door de man die hem voor het eerst presenteerde. Daarom valt de lichaamstaal van honden niet in de dominante of onderdanige categorieën. Hier is een kort overzicht van de verschillende soorten visuele communicatie die honden aan andere honden geven.
Hoofd
Waar een hond zijn hoofd wijst, is meestal waar hij heen wil. Als een hond zijn muilkorf rechtstreeks naar een andere richt, kan dit een teken van agressie zijn. Als alternatief kan het afwenden van hun hoofd erop wijzen dat ze vriendelijk zijn. Veel honden zullen anderen begroeten met hun hoofd iets naar één kant gekanteld. Dat gezegd hebbende, een hond die direct tegenover een ander staat, hoeft niet per se agressief te zijn.
De bek
Iedereen weet dat een grommende hond geen gelukkige hond is. De mondvorm kan echter ook op andere manieren belangrijk zijn. Hijgen kan een teken van ontspanning zijn. Een losse kaak geeft vaak aan dat de hond ontspannen en tevreden is. Hijgen kan echter ook een teken van stress zijn. Naast grommen vertonen sommige honden ook ‘glimlachen’, wat kan worden opgevat als het tegenovergestelde van grommen. Het is een sociaal signaal, ook al worden de tanden technisch getoond.
Gapen
Honden kunnen geeuwen om hen te helpen wakker te blijven, net als mensen. Ze kunnen echter ook geeuwen als ze gestrest zijn. Een passieve hond kan geeuwen om aan te geven dat ze proberen een agressieve hond onschadelijk te maken. Meestal wordt dit gevolgd door het dier dat zijn hoofd wegdraait.
Ogen
Waar een hond kijkt, is van belang. Oogcontact is geen teken van agressie. Een hond kan echter een andere “negeren” om een potentieel agressieve situatie onschadelijk te maken. Als een hond niet naar een andere hond kijkt, kan dit een teken zijn dat hij zich niet op zijn gemak voelt. Als een hond iets naar beneden staart, zijn ze geïnteresseerd en onzeker. De ogen van een ontspannen hond zullen gemakkelijk bewegen. Dit gedrag is vergelijkbaar met dat bij mensen.
Staart
De staart van een hond is een vitaal teken. Een stijve staart duidt meestal op agressie of onbehagen. Als de staart recht naar buiten staat, is dit waarschijnlijk een teken van agressie. Een staart die stijf tussen de benen zit, kan op angst gebaseerd zijn. Kwispelen met de staart betekent niet noodzakelijk dat de hond gelukkig is. Honden kunnen ook met hun staart kwispelen als ze onzeker zijn over de situatie. Honden die hun staart iets naar links zwaaien, zijn onzeker en kunnen mogelijk bang zijn voor de situatie. Degenen die het iets naar rechts zwaaien, zijn comfortabel.
Oren
Oren zijn een ander belangrijk teken om naar te kijken bij honden. De vorm van het oor van een hond kan echter een rol spelen in hoe deze communicatie werkt. Sommige honden kunnen vanwege hun ras hun oren niet op specifieke manieren bewegen. Als de oren van uw hond kunstmatig zijn veranderd, kan dit hun communicatie nog meer beïnvloeden.
Rechtopstaande oren zijn vaak een teken van alertheid. Oren die stijf maar teruggetrokken zijn, kunnen een teken zijn van agressie of angst. Honden zullen vaak hun oren plat slaan in afwachting van een conflict, omdat ze niet willen dat de andere hond in hun oren bijt. Hondenoren die naar beneden worden getrokken, zijn echter vaak een kalmerend teken. Dit is de uitdrukking die honden vaak gebruiken als ze bijvoorbeeld nieuwe mensen ontmoeten.
Lichaam
Er zijn veel manieren waarop honden met hun lichaam kunnen communiceren. Een borstelige vacht duidt bijvoorbeeld vaak op agressie. Een hond kan rechtop staan als hij agressief en opgewonden is. Het lichaam laten zakken heeft het tegenovergestelde effect en kan erop duiden dat de hond bang is. Een gehurkte houding wordt gewoonlijk de “speelboog” genoemd en geeft aan dat de hond wil spelen.
Vocaal
Honden kunnen ook communiceren via een reeks vocale geluiden. Deze vallen in twee categorieën: lange afstand en korte afstand. Dit is vergelijkbaar met de vocalisaties die worden gebruikt door coyotes en wolven. Blaffen komt in veel verschillende vormen voor. De hond kan snel blaffen om verrassing of angst aan te geven. Voortdurend, langzaam blaffen is vaak agressiever – de hond weet dat de dreiging er is, en ze vinden het niet leuk.
Veel honden blaffen ook graag, bijvoorbeeld wanneer ze iemand zien die ze kennen. Grommen is meestal agressief, maar niet altijd. Hoger grommen kan een teken van verrassing zijn. Het is dichter bij een yap dan een diepe grom. Sommige honden kunnen ook grommen tijdens het spelen, maar dit is meestal ook hoger. Huilen komt veel voor bij de meeste honden. Het kan erop wijzen dat de hond zich verveelt of geïsoleerd is. De meeste honden zullen huilen als ze eenzaam zijn, maar velen zullen het ook gewoon voor de lol doen.
Zeuren kan van alles betekenen. Mensen interpreteren ze meestal als angstig, maar ze kunnen ook op iets anders duiden. Een laag gejammer kan bijvoorbeeld een teken van opwinding zijn. Hijgen kan een manier zijn voor honden om hun lichaamstemperatuur te reguleren. Ze kunnen het echter ook doen als ze gestrest of opgewonden zijn. Niezen komen vaak voor tijdens het spelen. Het zijn geen echte niesbuien.
Olfactorische
Honden hebben gevoelige neuzen. Ze communiceren vaak door het gebruik van feromonen, die mensen niet kunnen ruiken. Verschillende geuren worden geproduceerd wanneer de hond bang of boos is. Feromonen kunnen ook geslacht en leeftijd aangeven. Als een vrouwtje krols is, verandert haar geur. Zwangere honden ruiken ook anders.
Deze feromonen worden voornamelijk geproduceerd in de urine, wat de hond helpt erachter te komen wat anderen om hen heen voelen. Dit is ook de reden waarom honden elkaars achterste kunnen besnuffelen wanneer ze elkaar ontmoeten – het helpt hen meer te weten te komen over de huidige status van de andere hond.
Conclusie
Honden communiceren op veel manieren op dezelfde manier met mensen. Lichaamstaal speelt een sleutelrol, net als bij mensen. Vocale signalen kunnen ook wijzen op de emoties van een hond. Deze zijn echter zeldzamer en minder belangrijk dan visuele signalen. Voor honden komen stemsignalen op de tweede plaats na lichaamstaal. Ze communiceren niet een breed scala aan gedachten en worden lang niet zo vaak gebruikt.
Een hond gebruikt altijd lichaamstaal, terwijl vocale signalen alleen worden gebruikt als dat nodig is. Honden produceren ook constant feromonen. Mensen kunnen deze geuren niet ruiken. Honden gebruiken ze echter om allerlei soorten informatie door te geven. Een hond kan bijvoorbeeld het geslacht en de leeftijd van een andere hond alleen door zijn geur vertellen. Mensen hebben toegang tot zowel de visuele als de auditieve taal die hun honden uitstralen. We kunnen deze signalen leren lezen om onze honden beter te begrijpen. Maar feromonen zijn buiten ons bereik omdat we ze niet kunnen ruiken.
Hondencommunicatie kan van hond tot hond verschillen. Hun oren kunnen bijvoorbeeld een belangrijke rol spelen. Maar een Duitse herder gaat zijn oren anders gebruiken dan een Beagle. Sommige honden zijn ook beter in communicatie dan andere. Hoewel veel ervan aangeboren is, baart oefening kunst. Een hond die niet gesocialiseerd is, kan moeite hebben met communiceren, daarom zijn ze vaak agressiever en angstiger. Ze begrijpen niet wat de andere hond zegt. Leren over de lichaamstaal van honden is essentieel voor alle hondenbezitters. In het bijzonder moet u leren hoe uw hond communiceert, wat alleen kan worden gedaan door op hem te letten.
